gdzie waszym zdaniem kończy się granica między zwykłym lubię się napić a alkoholizmaem
granica jest bardzo sliska znam to z autopsji a i na studiach maltretowałam temat na kazdym przedmiocie
granica jest wtedy kiedy używka zaczyna przeszkadzac ci w życiu(obowiązkach),przestajesz sie rozwijac i zaczynasz sie cofac.
przychodzi pijak do sklepu monopolowego. dwa wina poproszę, ekspedientka podaje wina a on bierze je zlady i wychodzi - zaraz, zaraz, a kto zapłaci, facet opuszcza spodnie wystawiając tylną część ciała na sprzedawczynię i mówi - kto wypina tego wina, zabrał wina i wyszedł.
moim zdaniem to ta woda powinna kosztowac 300zl ale butelka powinna byc jak komin fabryczny
albo na prawdę jesteś na leczeniu AA i to dopiero w początkowym stadium albo masz coś pod beretem
Wszystko jest dla ludzi, ale dla ludzi z głową.
Gdyby alkohol mógł się przedstawić i przemówić…
Przyznać muszę, że byłem i jestem złodziejem w najgorszym - po ludzku sądząc - wydaniu. Kradnę rodzinie najlepszych ojców i synów. Kościołowi najwierniejsze dzieci. Ojczyźnie najzdolniejszych obywateli. Szkole i nauce najtęższe umysły. Rodzinie ludzkiej najpierwsze jednostki.
A jednak cieszę się dotąd wolnością i mianem najlepszego dobroczyńcy ludzkości, przyjaciela człowieka, towarzysza jego radości i smutków.
Ja jestem na świecie największym gangsterem i przywódcą mafii, która codziennie uśmierca miliony, zabierając im wszystko. Włamuję się do kieszeni, domów, serc i rodzin. Tylko ja znam klucze do wszystkich zamków, skarbnic i kas. Mój gang nie boi się szubienicy, bo mam w swoim gronie przedstawicieli wszystkich warstw społecznych, nie wyłączając sprawujących władzę i wymierzających sprawiedliwość. Jestem panem, monarchą, władcą. Mnie służą rządy, stawiając na czołowym miejscu w czasie bankietów i przyjęć. W mojej obecności decyduje się o losach świata, życiu i śmierci, ubija interesy...
Moje zdanie w każdej sprawie jest ostateczne. Przy mnie ludzie bawią się, tańczą, płaczą, umierają. Walą się trony jeden po drugim, kurczą imperia, upadają rządy, tylko moje imperium nie kurczy się i nie upada, choć niesie zagładę. Niszczę wszystko i wszystkich. Piękne dzieci, wspaniałą młodzież przemieniam w zbrodniarzy. Zapełniam nimi szpitale i zakłady poprawcze. Bogatych zamieniam w nędzarzy. Zdrowych w chorych. Mądrych w głupich. Kołyski trumny. Miasta w cmentarze... Któż mnie nie doświadczył? Któż mnie nie zna? I to dziecko mego przyjaciela pijaka. I ta poniewierana żona. Znają mnie dobrze kapłani, załamując ręce nad owocami wieloletniej pracy. Znają mnie izby wytrzeźwień, sądy, więzienia, ale też i szkoły, dyskoteki.
Teraz nie muszę się już chyba dłużej przedstawiać?
Mam nadzieję, że i wy nie zrazicie się do mnie i tylko u mnie szukać będziecie mocy, szczęścia, tak jak szukają miliony. Że i was nie zabraknie w mojej armii, z którą od lat zdobywam ... piekło !
