Ostrowiec Świętokrzyski www.ostrowiecnr1.pl

Współczuję ci...ten ciągły stan zagrożenia z zewnątrz. Można choroby psychicznej się nabawić i to jeszcze przed zaatakowaniem przez wirusy, czy bakterie.:))

Ja tam zawsze czuję się bezpieczna. "Strzeżonego Pan Bóg strzeże". :))

Ważne, by zawsze być gotowym na tamten świat...na spotkanie z Bogiem, a nie drżeć ze strachu, że ucho może dzisiaj odpaść, a przez to, tak naprawdę nie umieć żyć za życia. Takie życie w ciągłym strachu, jak nie o to, to o tamto, to nie jest prawdziwe życie. To depresja...o takim, czy innym zabarwieniu, ale depresja.

BEdzie, czy nie bEdzie? Oto jest pytanie.:))

Mylusz się...i to bardzo. Zero lęków i strachu z tym jest związane.:))

Nie o oblężenie w tych przypadkach chodzi i nie o lęk, lecz o prawdę, do mówienia ktorej wezwany jest każdy wierzący. To nie przed szatanem człowiek wierzący ma żyć w bojaźni. To z bohaźni względem Boga, która nie jest lękiem przed tym co zewnetrzne, lecz tym, co tkwi we wnętrzu człowieka, osoba wierząca ma mówić o grzechu. Proste.

Teraz co do tego "strzeżonego"...źle to czytasz. Interpretować należy to tak: jak Bóg cię nie ustrzeże, to nikt inny i nic innego cię nie ustrzeże przed tym, co ty poczytasz za jakąś tam nieszcześliwość w twoim życiu. Inaczej...możesz uważać się za strzeżonego/bezpiecznego wtedy, gdy opierasz się w tym życiu na Bogu. Wtedy - wierząc- kiedykolwiek przyjdzie ci opuscić ten świat, jesteś ustrzeżony przed wiecznym cierpieniem. Zaś w życiu doczesnym, z tym cierpieniem poradzisz sobie...cierpienie cię nie zniszczy lecz uzdolni cię do życia bardziej wartościowego. :))

Sprawdzam...Którego akademika?