Ja się na starośc sam oddam do DPS-u i będę z babkami rżnął w pokera. Rozbieranego :P
Gienek ale pamietaj zeby poki co zarobic na tyle kasy ,coby Cie bylo potem stac na taki DPS. Ludzie ,przestancie wreszcie osadzac innych.Oddała to oddała-jej i tylko jej sprawa.Nie wiecie jak bylo , jak jest.Autorka watku pisze ze corka jest w wieku emerytalnym.Czy autorko uwazasz ze kobieta w tym wieku ma siłe zeby opiekowac sie rodzicem, który jest stary i niedołezny?Do pierona..przeciez po to sa te domy opieki zeby pomoc w opiece nad takimi ludzmi.Nie dramatyzujcie...tam tez ludzie dozywają pieknego wieku. Trzeba tylko pamietac i za wczasu uswiadomic rodzicom , ze jest mozliwosc takiego wlasnie rozwiazania.Uprzedzic ich ze kochamy ich bardzo , ale nie jestesmy w stanie zaopiekowac sie nimi.Ja powiem Wam ,ze moja mama sama powtarza non stop ze w razie gdyby zachorowała to prosi zeby umiescic ja w domu opieki.Ona rozumie , ze dzieciom jest bardzo ciezko zajmowac sie nimi i jeszcze pomagac swoim dzieciom.Wiecie doskonale jakie teraz sa czasy. Dzieci pracuja po kilkanascie godzin dziennie wiec babcia stara sie jak moze zeby im pomóc.Chociazby zajmujac sie wnukiem. Czy dałaby rade opiekowac sie -4-5 letnim rozbrykanym brzdacem i leżąca chora matka? Watpie.Wiec nie potepiajcie nikogo zebyscie sami potepieni nie byli.
Nie masz racji,można pogodzić opiekę nad chorą matką lub ojcem i wychowanie dzieci,oraz pracę - jestem tego przykładem,nie musiałam zrezygnować z pracy.Nikogo z rodziców nie oddałam,serce by mi pękło....
Córka o której pisze ma warunki mieszkaniowe i zdrowie - na to wygląda.Jeśli go nie ma,ma pieniądze na wynajęcie opiekunki nad matką do (pustego i wielkiego) domu.
Ale jest wygodna i wyrachowana,pisałam już wyżej o tym.
Stwierdzam fakty,a potępienie będzie od kogo innego.
jak ma kasę może ją w jakimś wypasionym domu spokojnej starości umieściła, wbrew pozorom nieraz jest starszym osobom lepiej w takim domu mają znajomych profesjonalną opiekę medyczną,różna ciekawe zajęcia, a w domu co nuda. każdemu dom starości kojarzy się ze slamsem. teraz jest inaczej.
Zpominacie o decyzji rodzica - a co jeśli tak zechce - zabronicie?
Nie zabronimy,ale żaden rodzic zapewniam cię, dobrowolnie tam nie pójdzie.
No chyba,że nie wie co mówi...
nie stać mnie na to.
starszy człowiek powie oddajcie mnie,bo nie chcę być ciężarem i już z czystym sumieniem zamówcie taxi i do dps-u. Jak dziecko powie ''oddajcie mnie do domu dziecka,bo jestem niepotrzebny'', to pakować i wio!
sam sobie odpowiedziałeś na to pytanie
Odpowiedziałaś - kobietą jestem,człowiekiem też :-D
Myślałam,że inni spróbują odpowiedzieć,chciałam poznać innych zdanie,a szczególnie "winnej" założenia tego wątku,czyli podłej i nie zasługującej na miano "córki" kobiety.
Kobiety,która swą matkę oddała do "przechowalni" (DPS),aby poczekała na swą śmierć !!
Moje zdanie znałam,napisałam je tu....
Gość_homo sapiens mało wiesz o życiu. Ja teraz mówię, nie oddam. Jednak co powiem mając 65 lat? Nie wiem, nie będę się zarzekała. Nie mam pojęcia.
Czytając twoje wpisy już przestałam rozumieć. Czy oddałaś i masz wyrzuty sumienia? Jeśli tak to ty musisz sobie na wszystko odpowiedzieć , nikt nie zrobi tego za ciebie.Gość hanka z 22.03 powiedziała prawdę o obecnych czasach. Dzieic nie ma przy nas, często są daleko, nie mogą wrócić i co będzie nas pokolenie 45 - 50 latków czekać. Myślę że jednak DPS. Żeby tylko było nas na nie stać. Lepsze chyba to niż samotność w domu.
Jeśli nie rozumiesz o czym pisze,proszę przeczytaj jeszcze raz mój pierwszy i drugi post w wątku,ze szczególnym zwróceniem uwagi na drugi.
A później następne posty,na pewno zrozumiesz.
Odnośnie głównej bohaterki - córki,która oddała swą matkę do DPS-u.
Coraz mniej się nią interesuje i coraz rzadziej ją odwiedza.W ostatnich miesiącach prawie wcale jej nie odwiedza.
Poprawka,wyjaśnienie dla Oli.
Słowa "Coraz mniej się nią interesuje i coraz rzadziej ją odwiedza.W ostatnich miesiącach prawie wcale jej nie odwiedza." -
- dotyczą wyrodnej córki,która oddała swoją matkę do "przechowalni",aby tam poczekała na śmierć...
Córki, o której jest ten wątek,on nie jest o mnie....
Ja mam serce,kochałam swoich rodziców bardzo i żadnego z nich nie oddałam do żadnej placówki opiekuńczej,nawet wtedy,gdy byli nieuleczalnie chorzy i w podeszłym wieku....
'Tyle wiemy o sobie, ile nas sprawdzono.." Teraz to może wam sie wydawać, że nie oddacie, ale kto wie, jak postąpicie, jak wam przyjdzie się zmierzyć z przykrą starością rodziców. Nawet najukochańsi rodzice mogą was tak wyczerpac psychicznie ze zrujnujecie sobie własne zdrowie i życie rodzinne. I nie ma na to gwarancji, że jeśli my się poświęcamy dla bliskich, to nasze dzieci też wezmą z nas przykład. Sytuacje życiowe sa bardzo różne. Jeśli np. dziecko dorośnie wyjedzie na drugi koniec Polski, czy świata to sądzicie, że nawet jeśli weźmie rodziców pod opiekę, to taki starszy człowiek będzie się czuł dobrze w nowym miejscu? Ja tam bym się wstrzymała z wszelka krytyką. To co my widzimy patrząc z zewnątrz, nie musi być jedynie słuszną racją.
Nie oceniajcie nie mając pojęcia o realiach życia ze starszym, chorym człowiekiem.
Moja Babcia była w DPSie na Grabowieckiej. Mieszkała pod koniec życia z moimi rodzicami w dwupokojowym mieszkaniu w bloku. Demencja i brak kontaktu z rzeczywistością sprawiły, że wspólne życie stało się niemożliwe, niebezpieczne i szalone, w pewnym momencie niemalże skończyłoby się tragicznie. Mama przypłaciła to leczeniem psychiatrycznym i poważną depresją. Stało się jasne - albo Babcia albo oni. Opieka jak opieka, odwiedzaliśmy ją co dwa dni. Myłam ją, opierałam, dokarmiałam. Mamie zabrakło na to czegoś...może serca...
Czuliśmy się z tym źle, nie znaleźliśmy innego wyjścia, może rzeczywiście go nie było. Decyzja nie jest łatwa, ale pozwólmy rodzinom ją podejmować i nie krytykujmy nikogo pochopnie. Życie jest ciągle dziwne i nieprzewidywalne.
bez żadnych skrupułów oddał bym ojca do najgorszego dps jaki istnieje. zmarnował mi matke a i mnie w zyciu nadokuczał. miałem 17 lat potrafił po 22 godz zamknąc drzwi i mnie nie wpuscic do domu. 20 stopni mrozu i spałem po budowach. ale teraz mam sie dobrze kaska jest i zemsta bedzie słodka. NIE MAM ZADNYCH ZACHAMOWAŃ
Wiem ze moze na starosc zycue mi odplaci za te slowa Oddalabym i ojca i matke nawet jakby mnie blagali zebym im pomogla nie pomoge za to co robili mi przez cake zycie najpierw wychowali w jakies sekcie i kazali wierzyc a pozniej sami poszli swoja droga kiedy ijciec w zime wyrzucal mnie z domu mama nawet nie stanela w mojej obronie wiec oddam bez mrugniecia okiem
chciałam tylko zauważyć, ze nie można krytykować kogoś nie znając kontekstu całej sprawy, nikt nie wie jak wygląda sytuacja, jak zachowuje się człowiek starszy (a bywa różnie), jaki jest stan zdrowia dzieci (najczęściej również już w wieku bardziej dojrzałym), osobiście mogę powiedzieć, że wolałabym zostać oddana do domu starców niż stanowić obciążenie i zawadę dla własnych dzieci
