Ostrowiec Świętokrzyski www.ostrowiecnr1.pl

Radujmy się wszyscy w ten piękny, kolejny dzień Pański chociażby z tego powodu, że jak słyszymy w pierwszym czytaniu z dzisiejszego dnia, Bóg nie przestaje nas szukać, gdy skażeni grzechem - jak Adam i Ewa w raju - siedzimy w krzakach i czujemy się nadzy - odarci z miłości Stwórcy. To ważne słowo szczególnie dla tych zranionych ludzi, którzy ciągle - nawet tu na forum- zadają pytania w stylu" gdzie był Bóg ze swoją miłością, gdy działo się to, czy tamto?"

Bóg nieprzerwanie szukając nas, wkracza w tę sytuację i woła dzisiaj każdego z nas po imieniu- " GDZIE JESTEŚ" ? Gdzie jesteś dzisiaj kobieto, gdzie jesteś mężczyno ?

W ewangelii słyszymy, że Jezus Chrystus posłany został do ludzi i dla ludzi (którzy przybyli licznie na spotkanie z Nim), by ukazać im - wiele wieków po pierwszym grzechu nieposłuszeństwa Stwórcy - że Bóg nadal szukając każdego człowieka, posyła do nas swojego Syna, który chce być naszym bratem. Bratem poprzez wypełnianie woli Boga, byśmy mogli na powrót stać się dziećmi Ojca naszego w niebie.

Jezus z cierpliwością oraz, jak to miał w zwyczaju, w przypowieściach tłumaczy faryzeuszom- pomawiającym Go o kontakty z Belzebubem- że żaden człowiek, dom, królestwo nie przetrwa, jeśli diabeł przejmie nad nim/w nim władzę. Serce ludzkie nie znosi pustki- jeśli nie zapełni go Bóg, zamieszkać może w nim szybciutko ten, który Bogu być posłuszny nie chciał; ten, który rościł sobie pretensje być od Niego mądrzejszym; ten który o stworzenie człowieka był zazdrosny.

Bóg mówi: nie przetrwasz człowieku, domie/rodzino, królestwie, jeśli podążać będziesz przez to życie, jako ten/ta, który wie lepiej.

To proroctwo spełnia się co dnia. Widzimy co dzieje się z życiem ludzi, którzy Boga się wypierają. Widzimy, co dzieje się w rodzinach, które tak żyją, jakby Boga nie było. Widzimy to też na przykładzie państw, w których prawo stanowione przez człowieka coraz bardziej odbiega od prawa Boskiego.

Jedno jest pewne. Póki żyjemy, na naszym życiu zależy zarówno Bogu, jak i diabłowi, choć cel starań o nas jest zupełnie inny.

Jesteśmy wolni, więc wybierajmy, kto nas będzie prowadził i gdzie.

Na końcu drogi Bożej - obiecany mamy powrót do Ojca, raj, szczęście wieczne.

Droga bez Boga zaś, to wybór tych ścieżek, które od Niego nie pochodzą, a skoro nie od Niego, to gdzie mają prowadzić ?

Czy rzeczywiście tylko tu i teraz ma znaczenie ?

Ja w temacie szcześcia chcę więcej, mimo iż potrafię cieszyć się z tego co mam i nie narzekać na braki/udręki. To pragnienie jednak nakierunkowuje mój wzrok mu niebu. Pięknie było tak w ogóle kiedyś dojść do tego momentu w moim życiu, w którym podniosłam moje zgarbione od ciężarów ( które w większości nakładaałam sobie ponad miarę sama i opierając się na sobie- sama dźwigałam) plecy i spojrzeć w niebo. I tak mi już zostało, choć czarny trudzi się niezmiernie, by mi je na powrót zgarbić i bym na nowo patrzyła tylko pod moje stopy. A przecież, żeby zobaczyć dokąd się idzie, trzeba widzieć przed sobą drogę przynajmniej na jakimś jej dłuższym odcinku. Trzeba też mieć choć na tyle dużo czasu, by na rozdrożu siąść i zastanowić się dokąd pójść dalej- którą wybrać, by żyć w harmonii ze sobą, a tym samym i z ludźmi. Tej harmonii nie było, nie ma i nie będzie, gdy w człowieku nieustannie, tj. bez przerwy toczyła się będzie walka między siłami dobra i zła, dlatego tak ważne jest, by z diabłem nie dyskutować- by powiedzieć mu " idź precz szatanie" (tak jak Jezus Chrystus, którego diabeł po tych słowach opuścił DO CZASU, jak można przeczytać na kartach ewangelii).

Także Święty Paweł (bardzo bliska mnie osobiście postać) pięknie -w drugim czytaniu na dzisiejszy dzień - mówi, że powiedzenie Bogu "tak", otwiera człowieka na nowe, nieznane dotąd perspektywy. Ta pozytywna myśl o tym, że Bóg chce nam dać -poprzez otwarcie się na jego słowo- na drodze wiary nową naturę/nowe, inne życie już tu na ziemi, daje nadzieję, której warto uczepić się, zwłaszcza wtedy, gdy inne źródła zasilania nas w energię do życia zawodzą albo owszem, dają siłę, ale takim kosztem, na który nas już dzisiaj, z różnych przyczyn, po prostu nie stać.

Zachęcam do uważnego wsłuchania się dzisiaj w te słowa- słowa dające życie, a nie to życie zabierające.

Z Bogiem.

PS. Proszę o uszanowanie prawa do publicznego wyrażania mojej wiary chrześcijańskiej przeze mnie, jako członka Kościoła rzymsko-katolickiego, w taki sposób, w jaki to czynię.

Proszę szczególnie o powstrzymanie się od bezsensownych komentarzy, które przeczyć będą danej przez Boga i potwierdzonej w prawie polskim wolności wyboru przez człowieka dróg, którymi przemierzał będzie to życie, w poszanowaniu praw innych osób.

Dziękuję.