Ostrowiec Świętokrzyski www.ostrowiecnr1.pl

Trumienkowe, to co innego. To od PISu jedt.

Ech, gdyby Polacy po skończeniu szkoły przeczytali chociaż 3-4 książki (nie wydane przez ,,Agorę") na temat komunizmu, dekomunizacja nie byłaby już nawet potrzebna, dokonałaby się w sposób naturalny. Ale przecież nikomu nie zależy na narodzie uświadomionym, znającym swoją historię i uczącym się na błędach z przeszłości - lepiej wychowywać sobie kolejne pokolenia na bezmyślny, posłuszny motłoch, banalnie łatwy do sterowania, kierujący się emocjami a nie rozumem. Przytaczam fragment kapitalnej (i bardzo zagadkowej, bo praktycznie... niedostępnej u nas) książki rosyjskiego historyka Walerego Szambarowa o pewnym zamilczanym przez historię żydowskim komuniście, jednym z pionierów bolszewizmu: ,,Swierdłow - okultystyczne korzenie rewolucji październikowej". Oczywiście to co poniżej przeczytacie nie jest dokładnym odzwierciedleniem dzisiejszej sytuacji, nie jest jej lustrzanym odbiciem - tak jak wtedy nie było prostego podziału na ,,niewinnego cara" i ,,podburzany motłoch", tak i dziś absolutną manipulacją byłoby stwierdzenie, że mamy podział na ,,niewinnych pisowców" i ,,zmanipulowany przez bolszewików tłum" (albo odwrotnie - na krwiożerczy rząd i same pokrzywdzone niewiniątka po drugiej stronie). Sprawa jest o wiele bardziej skomplikowana, ale pewne podobieństwa z poniższego cytatu są wręcz uderzająco podobne do dzisiejszej sytuacji, zwłaszcza fragment o politycznym wykorzystywaniu czyjejś śmierci, oraz ten o reżyserze i dyrygencie.

,,Ruch rewolucyjny rozszerzał się i rozkręcał. W styczniu 1905 w stolicy zaczęły wybuchać zamieszki i strajki. Zastrajkowały fabryki, potem przyszła grubymi nićmi szyta, niewyobrażalna prowokacja - ,,krwawa niedziela". Ludziom została przedstawiona idea, aby udać się do cara, przedstawić mu swoje krzywdy i ,,szukać u niego sprawiedliwości". Nawiasem mówiąc, cara w tym czasie w ogóle nie było w stolicy, a rząd w ostatniej chwili dowiedział się, że zamiast petycji zaakceptowanej przez robotników, z żądaniami ekonomicznymi, przygotowano inną - z żądaniem zwołania zgromadzenia ustawodawczego, które zmieni system polityczny, a punkty z wcześniejszej petycji dotyczącej robotników, dopisano jako ostatni punkt nowej petycji. Władze dowiedziały się, że do tego wydarzenia przygotowują się bojówki terrorystyczne. Że w wydarzeniu weźmie udział ponad 300 tysięcy ludzi. Mogło to grozić katastrofą. Aby uniknąć niepokojów i stłoczenia tłumu, władze zabroniły zorganizowania demonstracji, ale było już za późno. Agitacja zrobiła swoje. Prowokatorzy zachęcali do dostania się na plac nawet siłą, a jeśli ,,car nasz nie wysłucha, to będzie oznaczało, że nie mamy już cara". W szeregi spokojnie idących manifestantów, niosących ikony i sztandary, wmieszały się w ogromnej ilości bojówki i oddziały anarchistów. Centrum miasta zostało otoczone przez wojsko, które miało rozkaz aby nikogo nie przepuszczać, a broni używać tylko wtedy, gdy będzie to absolutnie konieczne.

Wydarzenia rozgrywały się według tego samego scenariusza. Tłumy doszły do kordonu i zatrzymały się. Ale prowokatorzy szczuli ludzi. Krzyczeli: ,,My mamy dobre intencje, i nie puszczają nas do władcy!" Tłum ruszył naprzód. Nie zatrzymał się pomimo wystrzałów oddanych w powietrze. Na żołnierzy poleciały kamienie. Z tłumu, chowając się za plecami robotników i ich żon, ekstremiści strzelali do żołnierzy z rewolwerów. Żołnierze widząc, że za chwilę zostaną stratowani przez tłum, który cały czas parł do przodu, zaczęli strzelać do ludzi. Zaczęła się panika. Tłum zaczął z przerażeniem uciekać, tratując się nawzajem. Mniej ludzi zginęło od kul, niż od zadeptania. W sumie w dniu „Krwawej Niedzieli” zostało zabitych i zmarło z powodu ran i obrażeń 130 osób, a 299 zostało rannych. Przy czym do ogólnej sumy zabitych i rannych wlicza się też żołnierzy i policjantów. Jakiż piękny prezent otrzymali agitatorzy i prowokatorzy! Car zastrzelił tych, którzy przyszli z ikonami i sztandarami aby mu oddać cześć i przedstawić swoje prośby! Ooooo, jak zawyła światowa „opinia publiczna”! Liczbę ofiar wielokrotnie powiększono, krzycząc o „zastrzelonych tysiącach ludzi”. Okoliczności w jakich doszło do strzelaniny zostały zakłamane i wyolbrzymione, wymyślano nowe detale, a potem wszędzie o tym głośno trąbiono. Ta prowokacja dała początek wspólnemu mocnemu atakowi całej opozycji. Zawrzało w całym kraju, do strajków przystąpiło 400 tysięcy ludzi.

Samo z siebie NIC się nie dzieje. Więc i samo się nie zawrzało. Tak się nie ,,dzieje" - taki proces trzeba AKTYWOWAĆ. I żeby wrzało, wszędzie jednakowo na tak dużym terytorium, potrzebny jest reżyser i dyrygent. Sukcesy Swierdłowa w tym względzie przyciągnęły uwagę kierownictwa., dlatego że partia socjaldemokratyczna, tak jak wcześniej, wciąż składała się głównie z gadających o niczym gaduł, lub egzaltowanej młodzieży, chłopców i dziewcząt gotowych się poświęcić aby protestować przeciwko rzeczywistości.

Swierdłow (komunista żydowski) organizował agitację rewolucyjną wiece, mitingi i pokazy, najczęściej z byle powodu, na przykład w Jarosławiu - pogrzeb licealisty Panowa, który się zastrzelił, zamienił w demonstrację. W Niżnym Nowogrodzie zastrzelił się Dewiatow - też demonstracja. Można odnieść wrażenie, że wystarczyło, by jakiś młody neurotyk z byle powodu strzelił sobie w czoło - a już byli przy nim rewolucjoniści, i robili z nieszczęśnika... ofiarę polityczną. Żeby wywołać i podgrzać emocje.

Osoby wyznaczone do agitacji nie mogły wyglądać na lumpów ani paniczykowatych studentów. Agitatorami musieli być ludzie otwarci, z wyglądem dobrego Rosjanina. Często były wykorzystywane kobiety i dziewczęta. Swierdłow wszystko organizował, kierował i koordynował działania, sam będąc cały czas w cieniu".

---

Rozumiecie co mam na myśli, kiedy piszę, że bez pogłębiania swojej wiedzy o historii Polski, nikt NIE MA NAJMNIEJSZEJ SZANSY zrozumieć złożoną teraźniejszość...? Bez zdobycia wiedzy, można operować wyłącznie emocjami i zawodnym instynktem. Kto ma sumienie, nigdy nie pozwoli sobie na wyłączenie rozumu i rozsądku w procesie wyrabiania sobie zdania na temat bieżących wydarzeń. Jesteśmy tresowani do reagowania emocjami - uciec z klatki możemy tylko pod warunkiem, że nie będziemy zaniedbywać obowiązku zdobywania wiedzy. Tego się nie da pominąć bez konsekwencji - nie tylko narodowych, ale i osobistych.