Elektrownia atomowa w Ostrowcu – jeszcze nie powstała, a już została uznana za niebezpieczną.
Mili Państwo, jak poinformowała Agencja Reutera niemiecki rząd dał zielone światło spółce Uniper, by ta rozpoczęła komercyjną produkcję prądu w swej elektrowni węglowej Datteln 4.
Jeśli informacja się potwierdzi (są bowiem głosy, że to blef spółki, będący elementem gry negocjacyjnej z Berlinem ws. ewentualnych rekompensat za niepodłączanie tej jednostki do sieci), to będziemy mieli do czynienia z bardzo jaskrawym przykładem klimatycznej hipokryzji niemieckiej transformacji energetycznej.
Jak wiadomo, Niemcy w 2022 roku zamierzają wyłączyć wszystkie swoje elektrownie jądrowe. Te praktycznie bezemisyjne jednostki mogłyby swobodnie pracować jeszcze co najmniej kilkanaście lat. Ale realizacja interesów Berlina, tak politycznych jak i gospodarczych, wymaga tego, by atom w RFN (oraz całej Europie) wygasić. Dlatego Niemcy starają się m. in. wyrzucić atom z agendy inwestycyjnej Unii Europejskiej. O procesie tym pisałem w mojej książce „Energiewende. Nowe niemieckie imperium”.
W 2018 roku elektrownie jądrowe odpowiadały w RFN za produkcję ok. 12% energii elektrycznej, wypadnięcie tych mocy z systemu spowoduje widoczny ubytek. Trzeba go będzie zastąpić czymś stabilnym - i tu na scenę wychodzi Datteln 4, ale też moce gazowe, które w bieżącym roku skokowo zwiększają produkcję.
Innymi słowy mówiąc: Niemcy zastępują całkowicie czyste moce w atomie m. in. spalaniem paliw kopalnych. Co ciekawe, pewnie ujdzie im to politycznie na sucho - rok 2019 może być bowiem rokiem istotnego spadku niemieckich emisji, gdyż przemysł RFN dotknęła recesja (w czerwcu tego roku nad Łabą wyprodukowano najmniej energii elektrycznej od 10 lat!), toczący wojnę nerwów z Ukrainą Gazprom zafundował Europie tani gaz (dzięki czemu opłacało się uruchamiać elektrownie gazowe zamiast tych na węgiel brunatny), a odpowiednie warunki pogodowe wspomagały OZE i ograniczały zużycie energii (m. in. dzięki krótkiej i cieplej zimie oraz odpowiednim warunkom wietrznym).
Podsumowując, za kilka miesięcy Niemcy pochwalą się pewnie spadkiem emisji szykując grunt pod wyłączenie atomu i (być może) oddając do użytku nowe 1,1 GW mocy w węglu. I wiele osób uwierzy, że kraj będący największym konsumentem węgla brunatnego na świecie, walczący na poziomie europejskim z czystą technologią jądrową i wpychający Stary Kontynent w uzależnienie od sprzedawanych przez siebie paliw kopalnych jest liderem rozmów o klimacie.
