Ostrowiec Świętokrzyski www.ostrowiecnr1.pl

Gosc z 21.10 Tak zelazka tez maja dusze i sa piekne W swych starych wnetrzach rozzarzone dusze opowiadaja nam historie sprzed lat. :)

Wolę poetyckość w temacie duszy tylko i wyłącznie w połączeniu z człowiekim. Wtedy jest mniej nieporozumień, bo jak się na to patrzy w tamach jakiejś umownej konwencji to wychodzą różne kwiatki typu zwierzę i dusza, a to już zwyczajne przekałmanie jest, a niekiedy i manipulacja.

Ciemniak, nie wierzę w to, co czytam? Skąd u ciebie taka nagła metamorfoza i uzurpowanie sobie prawa oceniania innych, jak się samu w szczekaniu na forum jest niedoścignionym mistrzem? Przeszedłeś do podziemia i myślisz, że już jesteś wzorcem miłości do bliźnich? Ktoś ci chyba pomógł wyciągnąć stosowne wnioski i dobrze by było żeby to była stała poprawa, bo mądry człowiek uczy się na błędach, a głupi powiela je w nieskończoność i musi płacić za to słone rachunki, ale to już jego problem.

Szczesliwa: ja jestem romantyk to tak odczuwam Wiem ze jak sie ma miekkie serce to trzeba miec twarda d ...e Ale coz taka juz jestem i chyba juz sie nie zmienie Ale podziwiam ludzi pragmatycznych bo wydaje mi ze mniej dostaja od zycia po tylku pozdr :)

Ja ostatnio kupuję elektroniczne, bo tańsze, a emeryci zasobni nie są.

Wierszyk na pogodę

Ptaszek sobie frunie z dala,

w górze słońce zapierdala,

żaba dupę w wodzie moczy.

Kurwa! Co za dzień uroczy!

Analiza

Utwór jednozwrotkowy o czterech wersach z rymem parzystym, z równomiernie rozłożonym akcentem. Podmiot liryczny w wierszu, wykorzystując umiejętnie środki stylistyczne, wyraża swoje głębokie zadowolenie z życia w otaczającym go świecie, przepełnia go kwitnący stoicyzm, epikureizm i szczęście, które człowiekowi, żyjącemu we współczesnym zamęcie, może dać tylko otaczająca przyroda.

Dla podmiotu lirycznego nawet zanurzona w błękicie wody tylna, dolna, część pleców żaby jest pretekstem do euforii. Lecące nad ja lirycznym ptactwo sugeruje wczesną wiosnę, kiedy flora i fauna otrząsają się z okowów zimy. Silne nagromadzenie tropów stylistycznych, rytmika i tempo wiersza decydują o tym, że czytając utwór na głos czujemy niemal namacalnie budzącą się wiosenną przyrodę.

Puenta liryki jest jednoznaczna i łatwa do odczytania – wyraża apoteozę otaczającego nas świata. Otaczające nas piękno przedstawione jest wieloaspektowo i metaforycznie. Szyk przestawny w strofie opisującej ruch słońca akcentuje urodę wiosennego nieba. Ja liryczne personifikuje słońce. W słowie „zapierdala” oddaje szybkość, piękno i złożoność ruchu słońca, które przecież nie jest istotą ludzką i nie może zapierdalać sensu stricte.

Uwagę zwraca użycie wulgaryzmów, których znajomość świadczy o elokwencji poety i głębokiej więzi ze wszystkimi warstwami społeczeństwa. Autor chciał się tym utworem odwdzięczyć środowisku, z którego wyrósł, za poświęcenie i trud włożony w zapewnienie mu należytego wykształcenia. Jaka szkoda, że tak mało w dzisiejszej poezji jest wierszy o tak pogodnym nastroju.

23:29. Ha ha, dobre. Dzięki za poprawienie humoru przed snem. Muszę stwierdzić, że w tym mieście spotkać kogoś z poczuciem humoru, to tak, jak zobaczyć misia polarnego na Sacharze. Już to kiedyś pisałam, skrytykowana za jakiś żart. Ja mam bardzo prostą filozofię życia: w każdym problemie szukam elementów satyry i jak już obśmieję temat, to nic dla mnie nie jest groźne. Ludzie zasadniczy, moim zdaniem, mają strasznie nudne i skomplikowane życie, bo sami je sobie komplikują. Nie, nie, nie, to dla mnie... Pozdrawiam.

Keramzyt- :) szacunek.

ale ja tego nie napisałem niestety, to wykopaliska internetowe