Nie wiem, dlaczego podany link nie jest aktywny i nie daje się otworzyć? Spróbuje go wkleić raz jeszcze.
Zamieściłem dziś pierwszą partię zdjęć związanych z pasjami tenisowymi mego Taty i ogólnie też życiem tenisowym w przedwojennym Ostrowcu na początku lat 30. XX w.
Będzie c.d. tej tematyki tenisowej, bo oprócz sukcesu we Lwowie w 1931 r. b
były inne 2x mistrzostwo Ostrowca (mistrz KSZO) w latach 1931 i 1932, a także sukcesy na turniejach w Radomiu i Starachowicach.
Na razie tyle na dziś, przed obiadem. Może potem coś dorzucę.
Miłej niedzieli.
Pozdrawiam, Janusz
Dziś dołączyłem 13 zdjęć związanych z tematyką tenisową, zaś w ostatnich 3 dniach w sumie włączyłem do mego albumu 40 zdjęć - wszystkich jest już 94. Może dziś stuknie setka - zobaczymy?
Witam ponownie. Mam nadzieję, że te stare przedwojenne zdjęcia kogoś z Was interesują. Liczę, że gość_ raf. który mnie mobilizował o ujawnienie różnych starych zdjęć z Ostrowca, choć w małym stopniu jest zadowolony.
Niestety, niewiele jest zdjęć uwieczniających ciekawe miejsca, budynki, czy ulice ostrowieckie.
Przedwojenna fotografia w albumach dotyczyła głównie osób z rodziny ewentualnie w tle były jakieś znane ostrowieckie miejsca.
Dołączone teraz po południu kolejne 9 zdjęć dotyczą dalszej części związanej z tenisem ziemnym w przedwojennym Ostrowcu.
Przedstawiłem tam zdjęcia z kortów w Parku Fabrycznym, z rozgrywanych we wrześniu 1931 r. oraz w październiku 1932 roku mistrzostw KSZO (nazywanymi mistrzostwami Ostrowca), w których obaj bracia Dziewulscy zdobyli tytuły mistrza KSZO, (Gienek) - Eugeniusz, a tytuł wicemistrza zdobył straszy brat, (Edek), czyli Edward jr.
Obaj bracia dzierżyli też prym w Ostrowcu, jako mistrzowie KSZO w grze podwójnej (w deblu) w latach 1931-1933.
W 1934 Eugeniusz Dziewulski po ukończeniu Gimnazjum Chreptowicza wyjechał z Ostrowca na studia medyczne do Poznania i tam już poświęcił się innym nowym swym pasjom sportowym, jak szybownictwo oraz skoki spadochronowe, które to dyscypliny uprawiał w wolnym od nauki czasie, aż do 1939 roku.
O tych nowych pasjach z czasów poznańskich studiów opowiem dopiero, jak zakończę temat związany z tenisem ziemnym.
Dziś dołączyłem 22 zdjęcia i w sumie, tak jak podejrzewałem przekroczyłem w mym albumie setkę wstawionych zdjęć. Jest ich dokładnie teraz 103 !!!
Na dziś już wystarczy tej pracy z komputerem.
Kto jest ciekawy zdjęć, zapraszam do albumu utworzonego przeze mnie:
znajdziecie tam wiele dość dokładnych opisów, które tu już nie powtarzam, bo nie ma sensu, gdy się nie widzi zdjęcia.
Na dziś kończę.
Pozdrawiam Wszystkich naszych Forumowiczów.
Janusz
Nareszcie znalazłem więcej czasu aby spokojnie sobie poczytać Pana wątek. Wspaniała podróż w przeszłość naszego miasta. Dziękuję, że odpowiedział Pan, Panie Januszu nawet na kilka pytań, których jeszcze nie zadałem. Cała masa ciekawostek, o których zapewne większość z osób na forum nie miała pojęcia. Szczególnie interesujące są wspomnienia związane z pasjami sportowymi Pana Dziadka, w tle których pojawia się wiele zapomnianych osób i obiektów, które znikły z krajobrazu miasta.
Sądząc po detalach, których Pan wiele pamięta, np. „Mój Tata postanowił założyć swe oszczędności, kupując kije dla całej I drużyny, a potem koledzy spłacali ten dług ratami po 50 gr. miesięcznie (przez 8 miesięcy)”, czy „Choć problemy z wyniesieniem wykonanego kajaku z piwnicy, gdzie chłopaki wykonywali wspomniany kajak potwierdza raczej fakt, że zrobili ten kajak w tajemnicy przed swym ojcem, który pewnie w wiele rzeczy wtrącałby się - stąd ta cała tajemnica. Pewnie ojciec przewidziałby, że korytarze piwnicy i ostre zakręty uniemożliwią wyniesienie kajaka na zewnątrz” posiada Pan zapewne spisane opowieści Pana Taty i Dziadka. Czy myślał Pan o tym, aby spróbować pójść „za ciosem” i spróbować przy pomocy może muzeum ostrowieckiego, lub jakiejś innej instytucji wydać wspomnienia w formie książkowej. Skoro udało się opublikować książkę poświęconą twórczości Pana Dziadka, zapewne warto spróbować. Kilka lat temu czytałem wydane wspomnienia Zofii Reklewskiej Braun z Mirogonowic „Urodziłam się pomiędzy”. Myślę, że gdyby powstała taka książka osnuta wokół wspomnień Pana Taty i Dziadka oraz oczywiście Pana byłaby wielką gratką dla miłośników historii Ostrowca. Chodzi mi o takie przedstawienie losów rodziny a w dalszym planie zmiany zachodzące w mieście, ważne wydarzenie, udział w nich, itp…
Także byłem pacjentem przychodni przy ul. Stanika. Pana Taty niestety nie pamiętam. Leczyłem się w poradni dziecięcej – Pani dr Alina Stefankiewicz (wczesne lata 80-te). Pamiętam też doktora Dąbrowskiego (chyba) z przychodni dla dorosłych. Ciekaw jestem kiedy mogły powstać budynki przychodni na Stanika. Wyglądają na młodsze od sąsiadującej z nimi starej, zrujnowanej dziś kamienicy, w której mieszkali księża z parafii NSJ. O ile dobrze pamiętam ulica Staszica i chyba Klimkiewiczowska pojawiały się w książce Stanisława Biskupskiego „Chłopcy z ostrowieckich lasów” (II wojna światowa).
Zajrzałem jeszcze do galerii na forum, i widzę że tam nie mniej rarytasów Pan zamieścił . Ale
to już dokładnie jutro wieczorem sobie obejrzę. Bardzo dziękuję i dobrej nocy życzę.
Witam Wszystkich, a szczególnie serdecznie Pana Rafała!
,
...który ostatnio jako jeden z niewielu osób, utwierdza mnie, że to co robię ostatnio, ma sens, bo to kogoś jeszcze interesuje i jest dla większości nie tylko nieznane, ale też ciekawe.
Panie Rafale!
Tak od początku - jeśli chodzi o poznanie osobiste mego Taty jako lekarza, z czasów Jego pracy w Przychodni Rejonowej Nr 5 (wówczas na ul. Stanika), to z Pana opisu, wydaje mi się, że "minęliście się w czasie". Prawdopodobnie, gdy Pan się urodził i korzystał jako dziecko z tej Przychodni, (we wczesnych latach 80. XX w.), mój Tato już wtedy nie żył, gdyż zmarł 01-10-1976 r.
Na Stanika, (dziś znów Klimkiewiczowskiej) był kierownikiem wspomnianej Przychodni Nr 5 do 1966 roku, a potem przeszedł do Pogotowia Ratunkowego, gdzie był jego kierownikiem przez wiele lat. Właściwie aż do śmierci był oddany pracy ratowania życia i mimo wcześniejszych 2 zawałów nie poprosił przełożonych o spokojniejszą pracę "za biurkiem" znów w jakiejś przychodni, ale jeździł karetką do nagłych wypadków i do chorych w domach.
Ostatni swój wyjazd karetką przepłacił życiem, gdyż karetka utknęła na zabłoconej drodze jadąc wzdłuż torów kolejowych, (od Żeromskiego w kierunku Romanowa), zdecydował się ponad kilometr biec z pełną torbą lekarską do ciężko chorego pacjenta.
Po powrocie do karetki okazało się, że sam kwalifikuje się na O.I.O.M.
Gdy trafił do szpitala, okazało się, że jest jak w tym przysłowiu: ... "szewc bez butów chodzi" -
Tato dbał o wszystkich, dawał z siebie innym tak wiele, ale o siebie nie zadbał należycie. Wiek 63 lata, nie był to wiek sędziwy, zwłaszcza, że kiedyś był tak wysportowany.
... (c.d.n.)
c.d.
Co do sporej wiedzy o swych Dziadkach oraz Rodzicach, to wiedza ta jest skomasowana w zbiorach i pamiątkach rodzinnych (albumach, zdjęciach, dyplomach, zaświadczeniach, podziękowaniach, listach, ... itd.
Ta wiadomość m.in. o kupnie kijów hokejowych dla całej drużyny,(czasowym założeniu pieniędzy za kolegów) jest na odwrocie zdjęcia, zapisana własną ręką mego Taty.
Wiele rzeczy znam, bo byłem tego świadkiem, albo też głośno się o tym mówiło u nas w domu.
Poza tym Tato nasz często gromadził wiele pamiątek, które dziś widać jak są cenne i to nie tylko dla nas Rodziny.
O wielu rzeczach i Jego dokonaniach przez 40 lat od Jego śmierci zapomniano by i pewnie by tak było, gdyby nie KRWIODAWCY, którym przekazaliśmy wiele informacji i którzy kultywowali i dalej kultywują pamięć o naszym Tacie. To dzięki Nim jest w Ostrowcu Klub Honorowych Krwiodawców przy Hucie Ostrowiec, (dziś Celsa - Huta Ostrowiec) im. Eugeniusza Dziewulskiego (naszego Taty).
To na wniosek KRWIODAWCÓW z Klubu HDK Jego imienia władze miasta nazwały jedną z ulic na Os. Ogrody w Ostrowcu "ulicą Doktora Eugeniusza Dziewulskiego".
Na 90-lecie PCK na Os. Pułanki, na Skwerze HDK posadzono 2 dęby. Jeden z tych dębów - o nr 37, (akcja ogólnopolska PCK) poświęcony jest memu Tacie. Obok jest głaz z tablicą marmurową, objaśniającą sylwetkę mego Taty, jako prekursora i propagatora krwiodawstwa w latach 1956-1976.
W lecie 2013 roku przez Oddział PTTK im. M. Radwana zorganizowana została sesja popularno-naukowa pt. Wielkie postaci Ziemi Ostrowieckiej i tam ponownie przypomniano dokonania mego Taty i "odkurzono" o Nim pamięć.
Ostatnio znów głośno było o Tacie w gazetach i nawet ja sam miałem kilka prezentacji, pogadanek o mym Tacie w szkołach w Ostrowcu (w L.O. Chreptowicza) i też w Gimnazjum w Kunowie.
Eugeniusz Dziewulski został też zaliczony do grona "Ludzi niezwykłych dla Ostrowca" i umieszczony w Albumie Tadeusza Kurka z rycinami przedstawiającymi wyróżnione osoby.
Od autora Albumu o Ludziach niezwykłych usłyszałem zapewnienia, że gdyby wiedział wcześniej o mym Dziadku Kawińskim i Jego dokonaniach, zrobiłby wszystko, by i On został zamieszczony w tym Albumie. Jednocześnie zapewnił, ze planowana jest część 2. i postać Dziadka znajdzie się tam, o ile On będzie rysował i wydawał następny Album.
(c.d.n.)
Na koniec jeszcze słów kilka do Pana sugestii, że powinienem spisać te wszystkie wspomnienia Taty i Dziadka i ubrać to wszystko własnymi słowami, no i wydać w formie książki.
Dziękuję Panu za dobre słowa i powiem, ze Pan nie jest pierwszą osobą, która mi doradza podobne działania, lecz nie można kilku srok ciągnąć za ogon.
Teraz staram się dokończyć temat promocji Dziadka książki, bo jeśli teraz zaniecham tego, trudniej będzie ponownie do tego wrócić.
Może za jakiś czas pomyślę o tym, ale teraz wydaje mi się, że to jeszcze nie ta pora.
Tak, jak w przypadku książki Dziadka, wiersze i informacje o Nim czekały 70-80 lat, by mogły zostać wydane w formie książki. Decyzja zapadła spontanicznie i czasem tak jest właśnie najlepiej.
Gdybym tę twórczość Dziadka i te wszystkie informacje o Nim nawet znał dużo wcześniej, nie udałoby się i tak wydać tej książki, bo nie było nigdy wcześniej takich możliwości, jakie dziś mamy.
Na wszystko musi przyjść swój czas.
Może też kiedyś przyjdzie podobny czas na publikację rodzinną, o której Pan pisał.
Materiałów pisanych, zdjęć i innych pamiątek nie brakuje w naszych zbiorach, tylko to wszystko trzeba umiejętnie poskładać "z głową" i bez pośpiechu.
c.d.n.
Aha!
Dziś miałem dołączać jeszcze zdjęcia, ale miałem inne niespodziewane zajęcia, a potem zamiast wstawiać zdjęcia zająłem się, z pewnymi przerwami, tymi wpisami.
Gdy dokończę wstawiać zdjęcia ze sportowymi pasjami, dołączę jeszcze zdjęcia ze Staszica z okresu tuż przed wojną, oraz z czasów wojny.
Mam nadzieję, że do soboty, 11 marca, czyli naszego spotkania (mam nadzieję i z Wami internautami z naszego wątku), dokończę wstawianie tych wszystkich starych zdjęć w moim albumie na Forum.
Przypominam Wszystkim zainteresowanym o naszym sobotnim spotkaniu w Czytelni Biblioteki uczelnianej WSBiP o godz. 16:00.
Obiecałem teraz już codziennie przypominać o tym.
Zostało do spotkania tylko 5 dni !!!
Zapraszam osoby które się odzywały i interesowały poezja Dziadka oraz sprawami poruszanymi w tym wątku.
Pozdrawiam.
Janusz
P.S.
przypominam bieżącą stronę albumu z nowo zamieszczanymi zdjęciami:
Przed chwilą skończyłem zamieszczanie kolejnych zdjęć zaświadczeń i medali Eugeniusza Dziewulskiego, (mego Taty), tym razem medale za zajęcie 1-szych miejsc w grze pojedynczej, a także podwójnej w corocznym wiosennym radomskim turnieju tenisowym. Turniej ten odbywał się w dniach 28-29 maja 1933 roku.
link do tych najnowszych zdjęć zamieściłem o jeden post wyżej.
Na dziś już tyle.
Pozdrawiam wszystkich, którzy tu zaglądają.
Janusz
Witam Wszystkich.
Przypominam na wstępie o naszym sobotnim spotkaniu.
To już tylko 4 dni zostało do tego dnia.
Dziś byłem na Uczelni i dogrywaliśmy ostatnie szczegóły z Panią Dyrektor Biblioteki - Panią Barbarą.
Są informacje, w formie plakatu, zamieszczone na Uczelni WSBiP, a także na internetowej stronie Uczelni, poza tym Pani Barbara zamieściła tę informację też stronie WSBiP na Facebooku.
https://www.facebook.com/wsbip/?ref=page_internal
Ja również otrzymałem takie plakaty, a odbitkę z informacją zamierzam zamieścić na naszym Forum. Gdy dołączę odbitkę plakatu, napiszę gdzie, tzn. do którego albumu dołączyłem.
Na razie zabieram się za kolejne i już końcówkę zdjęć związanych z tematyką tenisa ziemnego w przedwojennym Ostrowcu.
Bardzo żałuję, że nie znałem tych zdjęć wcześniej, gdy zarówno mój Tato, jak i stryj jeszcze żyli. Uzupełniłbym to, co Oni zaniedbali - tzn. nie opisali, kto oprócz Nich jest na tych zdjęciach. Wiem, że to są najlepsi kumple z tamtego czasu, "zapaleńcy tenisowi" tacy sami, jak mój Tato i Jego starszy brat.
Zresztą ja też grałem w tenisa pół swego życia i wiem, że chwilami nic innego się nie liczyło.
Letnią porą po pracy, grało się do zmroku - do upadłego, jak to niektórzy mawiali. :)
Dołączyłem właśnie do mego albumu 11 przedwojennych zdjęć rodzinnych, głównie mego Taty i stryja, oraz innych osób. Wiele z nich jest nierozpoznane, więc gdyby ktoś znał kogoś z tych osób zamieszczonych na zdjęciach, proszę niech podpowie.
Będę wdzięczny mogąc uzupełnić wpisy i podać inne osoby znajdujące się na zamieszczonych przeze mnie zdjęciach.
Z góry dziękuję za takie informacje.
Z przedwojennych zdjęć sportowych została tematyka: szybowców oraz spadochroniarstwo.
Ale to może już zostawię na jutro wstawienie, a dziś tylko sprawdzę je i przygotuję do wstawienia.
Pozdrawiam.
Janusz
