Ostrowiec Świętokrzyski www.ostrowiecnr1.pl

A wy tumany po podstawowkach tvpis xd

Jakiś czas temu przetłumaczyłem sobie z angielskiej Wikipedii takie jedno hasło, ale widzę, że aktualnie usunięto z niego ostatni akapit. Ciekawe czemu?

https://en.wikipedia.org/wiki/Central_Economic_Mathematical_Institute

Centralny Ekonomiczny Instytut Matematyczny (ros. Центральный экономико-математический институт (ЦЭМИ)) Rosyjskiej Akademii Nauk jest instytutem badań ekonomicznych z siedzibą w Moskwie. Koncentruje się na teorii ekonomii, ekonomii matematycznej i ekonometrii. CEMI powstał w 1963 r. jako instytut Akademii Nauk ZSRR, i zastąpił Laboratorium Ekonomii i Metod Matematycznych założone w 1958 r. przez Wasilija Siergiejewicza Niemczinowa. W 1964 r. utworzono filię instytutu w Tallinie, a w 1966 r. został utworzony oddział w Leningradzie.

Kiedy Instytut powstawał w 1963 roku, jego głównym celem było "wprowadzenie metod matematycznych i komputerów do praktyki planowania i tworzenie teorii optymalnego sterowania gospodarką narodową". W rzeczywistości początkowa wizja założenia Instytutu była bardziej ambitna. Spośród sześciu podstawowych celów badawczych wymienionych przez Nikołaja Fedorenko w 1964 roku (dyrektora CEMI w latach 1963-1985), trzy z nich bezpośrednio dotyczyły „rozwoju zunifikowanego systemu informacji gospodarczej”, „projektowania i tworzenia zunifikowanej/ujednoliconej państwowej sieci centrów komputerowych” oraz „wyprowadzenia/wytworzenia wyspecjalizowanych systemów planowania i zarządzania opartych na metodach matematycznych i technice komputerowej." Choć jego porażka od tamtej pory przesłoniła tę historię, początkowo Instytut miał być wiodącą organizacją, której zadaniem było stworzenie ogólnonarodowej sieci informacji gospodarczej.

Obecnie CEMI koncentruje się na okresie przejściowym od komunizmu do kapitalizmu w Rosji oraz na modelach mikroekonomicznych i modelach zachowań przedsiębiorstw. Tak zwany System Optymalnego Funkcjonowania Gospodarki (SOFE), z jego matematycznym podejściem planistycznym opartym na metodach opracowanych przez Leonida Kantorowicza i jego podejściu informatycznym, był intensywnie omawiany w czasach sowieckich. Niektórzy ekonomiści marksistowscy sprzeciwiali się temu [którzy?] jako że byli oni przedstawicielami Ekonomii Politycznej i obawiali się, że podejście formuł matematycznych jest zbyt bliskie ekonomii zachodniej i może doprowadzić do przejścia ekonomii radzieckiej na ekonomię zachodnią, która również opiera się na formułach matematycznych. Pierwszym dyrektorem CEMI był Nikolay Prokofyevich Fedorenko. W 1985 roku jego następcą został rosyjski naukowiec VL Makarov, który nadal kieruje instytutem.

https://en.wikipedia.org/wiki/Central_Economic_Mathematical_Institute

N P Fedorenko i inni rosyjscy naukowcy wydali wiele książek na temat SOFE; większość z nich jest w języku rosyjskim.

W siedzibie CEMI znajduje się mozaikowa kompozycja altowo-reliefowa wstęgi Möbiusa na fasadzie, stworzona przez architekta Leonida Pavlova oraz malarzy/monumentalistów V. Vasiltsova i E. Zharenovą w 1976 roku.

[Vladimir Leonidovich Makarov - ukraiński nauczyciel akademicki związany z Instytutem Matematyki w Kijowie, członek American Mathematics Society.]

PZPR (Polska Zjednoczona Partia Robotnicza) > KC (Komitet Centralny) > KW (Komitet Wojewódzki)

Komitetowi Centralnemu podlegały komitety wojewódzkie PZPR, które kierowały komitetami powiatowymi, miejskimi, zakładowymi, miejsko-gminnymi i gminnymi PZPR.

Podstawowa organizacja partyjna, POP – najmniejsza jednostka (komórka) Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (sprawującej władzę w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej). Podstawowe organizacje partyjne istniały w zakładach pracy, uczelniach i instytucjach kulturalnych w latach 1949–1989.

Do podstawowej organizacji partyjnej należał każdy członek PZPR. Dla jej utworzenia potrzeba było co najmniej trzech członków partii. Tam, gdzie POP miała więcej niż 100 członków i kandydatów, za zgodą komitetu wyższego szczebla (miejskiego, gminnego, miejsko-gminnego, dzielnicowego) tworzono komitety zakładowe, które zarządzały utworzoną organizacją partyjną. POP dzieliły się na mniejsze, oddziałowe organizacje partyjne (OOP). OOP mogły posiadać uprawnienia w zakresie przyjmowania, skreślania i udzielania kar partyjnych, a komitety zakładowe uprawnienia komitetów gminnych, miejsko-gminnych, miejskich lub dzielnicowych.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Polska_Zjednoczona_Partia_Robotnicza

Powstała w 1948 r. Polska Zjednoczona Partia Robotnicza odziedziczyła po swojej poprzedniczce hegemoniczną pozycję w polskim systemie politycznym. Partia rządziła niepodzielnie aż do końca lat osiemdziesiątych. Warto więc przeanalizować jej struktury organizacyjne.

Struktura PZPR

PZPR posiadała hierarchiczną strukturę organizacyjną. Najwyższą pozycję zajmował Komitet Centralny (KC). Podlegały mu komitety wojewódzkie (KW). Niżej w strukturze znajdowały się komitety powiatowe, gminne, miejskie oraz zakładowe. Najniższym ogniwem w hierarchii były Podstawowe Organizacje Partyjne (POP). W 1954 r. gminy zostały zastąpione przez gromady. W 1975 r. zlikwidowano podział państwa na powiaty. W obu przypadkach reformy wymusiły zmiany w strukturze PZPR. Komitety gminne zostały zastąpione przez gromadzkie, a komitety powiatowe rozwiązano.

Powyższa struktura miła na celu realizacje zasady „centralizmu demokratycznego”. Oficjalnie członkowie partii mogli, a nawet musieli debatować nad wprowadzanymi decyzjami, ostatecznie jednak byli zobowiązani dostosowywać się do woli wyższych szczebli. Statut poświęcał najwięcej miejsca POP. Od nich zaczynała się charakterystyka struktur partyjnych. W rzeczywistości stojące najniżej w hierarchii POP-y nie posiadały praktycznie żadnej władzy. Podstawowe Organizacje Partyjne opierały się na więzi terytorialnej (gospodynie domowe, emeryci), produkcyjnej (zakłady przemysłowe), terytorialno-produkcyjnej (wieś). ...

https://historia.org.pl/2016/08/18/pzpr-struktura-organizacyjna/