Ostrowiec Świętokrzyski www.ostrowiecnr1.pl

Grób w Egipcie zawierający ciało dwu- lub trzyletniego malucha z przerażającymi obrażeniami zbyt oczywistymi do przeoczenia stał się wyjątkiem od tej reguły. Dziecko, które żyło około 2000 lat temu, stanowi najwcześniej udokumentowany przypadek wykorzystywania dziecka w dokumentacji archeologicznej i pierwszy przypadek znaleziony w Egipcie.

Oaza Dakhleh jest jedną z siedmiu oaz na zachodniej pustyni Egiptu. Oaza była świadkiem ciągłej okupacji ludzi od okresu neolitu, dzięki czemu stała się przedmiotem wielu badań archeologicznych. Ponadto cmentarze na oazie pozwalają naukowcom rozpocząć odkrywanie początków chrześcijaństwa w Egipcie.

Cmentarz Kellis 2 odzwierciedla rozwój wczesnochrześcijańskich praktyk pogrzebowych. Zamiast kłaść dzieci do odpoczynku w różnych lokalizacjach, wszyscy zostali pochowani w jednym miejscu, co było niezwykłą praktyką w tym czasie. Większość szczątków płodu była indywidualnie owinięta lnem i wszystkie zostały pochowane wśród ogólnej populacji cmentarzy w pozycji leżącej na wznak, wschód-zachód, głową skierowaną na zachód. Wykorzystanie datowania węgla radioaktywnego na próbkach ze szczątków szkieletowych sugeruje, że cmentarz był używany między AD 50 a AD 450 (era rzymsko-chrześcijańska).

Analiza 82 szczątków niemowląt z Kellis 2 wskazuje, że każda kategoria wiekowa ciąż jest dobrze reprezentowana, co sugeruje, że wszystkie przedwczesne martwe porody i zgony noworodków otrzymały podobne obrzędy pogrzebowe. Rozkład wiekowy szczątków płodu Kellis 2 sugeruje, że pojawiające się chrześcijańskie koncepcje, takie jak „dusza” i „życie pozagrobowe”, zastosowano w odniesieniu do wszystkich, w tym płodów w każdym wieku ciążowym.

Oczyszczanie piasku z resztek ujawniło wyraźne pęknięcia na obojczyku malucha, jednym przedramieniu (kości ramiennej), żebrach, miednicy i plecach . Naukowcy przeprowadzili szereg testów Burial 519, w tym prace rentgenowskie, histologię (badanie mikroskopowe tkanek) i analizy izotopowe, które wskazują zmiany metaboliczne, które pokazują, kiedy ciało próbowało się naprawić. Szkielet wykazywał cechy stresu żywieniowego, dowody niedożywienia nie występujące w innych szkieletach.

Podczas gdy żadne szczególne złamanie nie jest diagnozą znęcania się nad dzieckiem, wzór traumy sugeruje, że miało ono miejsce. Kość wskazuje na powtarzające się wstrząsy i nadużycia, na różnych etapach gojenia, sugerujące powtarzającą się przemoc. Oba ramiona zostały również złamane w tym samym miejscu, całkowicie przez kość, co jest zgodne z silnym dorosłym chwytającym i potrząsającym dzieckiem z ogromną siłą. Biorąc pod uwagę, że dzieci są bardziej elastyczne niż dorośli, taka kompletna przerwa wymagała dużej siły. Być może te pozostałości są jednym z najwcześniejszych przypadków zespołu Shaken Baby.

Inne złamania były również prawdopodobnie spowodowane drżeniem, ale niektóre urazy, w tym na żebrach i kręgach, prawdopodobnie wynikały z bezpośrednich ciosów. Naukowcy nadal ustalają przyczynę śmierci 2000-letniego malucha, chociaż możliwe jest, że ostatnie uszkodzenie (złamanie obojczyka) było spowodowane wydarzeniem, którego nie można przeżyć.

Spośród 158 nieletnich wydobytych z cmentarza Kellis 2, pochówek 519 jest jedynym, który wykazuje oznaki powtarzających się nieprzypadkowych urazów, sugerując, że znęcanie się nad dziećmi nie było czymś rozpowszechnionym w całej społeczności. Wyjątkowość tej sprawy potwierdza ogólne przekonanie, że dzieci były cenną częścią starożytnego egipskiego społeczeństwa.

Dla kontrastu, chociaż Rzymianie bardzo kochali swoje dzieci, wierzyli, że dzieci rodzą się miękkie i słabe, więc obowiązkiem rodziców było uformowanie ich w dorosłych. Często stosowali takie praktyki, jak kara cielesna, unieruchamianie noworodków na drewnianych deskach w celu zapewnienia prawidłowego wzrostu i rutynowe kąpanie młodych w zimnej wodzie, aby nie zmiękczyć ich ciepłą wodą.

Badacze zasugerowali, że:

„Ten wyjątkowy przypadek wykorzystywania dzieci mógł być wynikiem wpływów Rzymian. Wiemy, że starożytni Egipcjanie naprawdę czcili dzieci. Ale nie wiemy, ile rzymskich idei przeniknęło do egipskiego społeczeństwa”.

Bez względu na to, jak ceniono dzieci w starożytnym świecie, nic nie może wyjaśnić fizycznej i emocjonalnej traumy, której doświadczyło to dziecko w wieku 3 lat. Nadużywane i niedożywione a śmierć stanowiła jedyną bezpieczną przystań.

https://www.thestar.com/news/world/2013/05/30/canadian_researcher_uncovers_first_evidence_of_child_abuse_in_ancient_egypt.html